کد مطلب:29568 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:122
اگر چنین باشد، ذات او گوناگون می گردد، و كُنْهش پراكندگی می پذیرد، و دیگر، حقیقت او از ازلی بودن به دور می مانَد، و به یقین، برای او پشت سری پیدا می شود، آن گاه كه برای او پیشینه ای باشد، و باید در پیِ كمال رود، آن هنگام كه با نقصانْ همراه شود. نیز در این هنگام، نشانه های ساخته بودن، در او هویدا می شوند، و پس از آن كه بر او دلالت شد، خود، دلیل و نشانه قرار می گیرد. او به قدرت امتناع (عدم امكان)، از این كه چیزی كه در غیر او تأثیر می گذارد، در او اثر بگذارد، بیرون است.[1]. 5331. امام علی علیه السلام: پروردگار من، نه با مسافتْ توصیف می شود، و نه با حركت و سكون، و نه به برپا بودن، به گونه برپا دارندگی، و نه به آمد و شد.[2]. 5332. امام علی علیه السلام: [ خداوند، ] نظاره گر همه جاها بدون رفتن به آن جاهاست.[3].
5330. امام علی علیه السلام: سكون و حركت، بر او جاری نمی شود، و چه سان چیزی كه او خود، آن را جاری ساخته، بر او جاری شود، و آنچه كه خود ایجاد كرده، به او برگردد، و آنچه كه خودْ آن را پدید آورده، در او پدیدار شود؟